monumenta.ch > Cassiodorus > 58
Cassiodorus, Historia Gothorum, LVII.Theodericus Ostrogotharum rex a Zenone imp. Romam evocatur, ab eo adoptatur, consulatu et equestri statua donatur, Odoacrum in Hesperia magna elade afficit. Insignia regis Romanorum assumit. <<<     >>> LIX.Theodericus rex senex Athalaricum filiae suae Amalasuenthae filium, patre orbum, regem denuntiat; Athalarico immatura morte sublato, mater Theodatum consobrinum suum regem instituit, qui illam in insulam quamdam relegat, ubi strangulatur.

Cassiodorus, Historia Gothorum, CAPUT LVIII.De Theoderici regis uxore Audefleda, et concubina, eiusque filiis et filiabus, earumque cum variis regibus coniugio aliisque affinitatibus. Item de Mundone grassatore, et de tropeo de Francis parto.

1 Missa legatione ad Lodoin Francorum regem, filiam eius Audefledam [al., Oldebfledam] sibi in matrimonio petit. Quam ille grate libenterque concessit, suos filios Ildebertum, et Cheldepertum, et Thuidepertum credens hac societate cum gente Gothorum, inito foedere, sociari. Sed non adeo pacis ad concordiam profuit ista coniunctio, quin saepenumero propter Gallorum terras graviter inter se decertati sunt; et nunquam Gothus Francis cessit, dum viveret Theodericus.
2 Antequam ergo de Audefleda sobolem haberet, naturales ex concubina, quas genuisset adhuc in Moesia, filias habuit, unam nomine Theudicodo [al., Thiudigotam] et aliam Ostrogotho. Quas mox ut in Italiam venit, regibus vicinis in coniugio copulavit, id est, unam Alarico Vesegotharum, et aliam Sigismundo Burgundionum. De Alarico ergo natus est Amalaricus.
3 Quem avus Theodericus in annis puerilibus utroque parente orbatum dum fovet atque tuetur, comperit Eutharicum Witerichi filium. Beremundi et Toresmundi nepotem, Amalorum de stirpe descendentem, in Hispania degere, iuvenili aetate, prudentia et virtute, corporisque integritate pollentem. Ad se eum facit venire, eique Amalasuentham filiam suam in matrimonio iungit.
4 Et ut ad plenum progeniem suam dilataret, Amalafredam germanam suam, matrem Theodati [al., Theodahati; atque ita deinceps], qui postea rex fuit, Africae regi Wandalorumque coniugem dirigit Trasemundo; filiamque eius, neptem suam Amalabergam, Thuringorum regi consociat Hermenfredo. Petzamin quoque suum comitem inter primos electum ad obtinendam Sirmiensem dirigit civitatem.
5 Quam ille expulso rege eius Transarico, filio Trafstile, retenta eius matre obtinuit. Indeque contra Sabinianum Illyricum magistrum militiae, qui tunc cum Mundone paraverat conflictum, ad civitatem cognomine Margoplano, quae inter Danubium Martianumque [al., Margum] flumina adiacebat, cum duobus millibus peditum, equitibus quingentis, in Mundonis solatia veniens, Illyricianum exercitum demolivit.
6 Nam hic Mundo Attilanis [forte ab Attilanis] quondam origine descendens, Gepidarum gentem fugiens, ultra Danubium in incultis locis, sine ullis terrae cultoribus debacchatur. Et plerisque abactoribus, scamarisque et latronibus undecunque collectis, turrim quae Herta dicitur, supra Danubii ripam positam, occupans, ibique agresti ritu praedans vicinos, regem se suis grassatoribus nuncupat.
7 Hunc ergo pene desperatum, etiam de traditione sua deliberantem, Petza subveniens, e manibus Sabiniani eripuit, suoque regi Theoderico cum gratiarum actione fecit subiectum. Non minus tropaeum de Francis per Hibbam suum comitem in Galliis acquisivit, plus 30 millibus Francorum in praelio caesis. Nam et Thiodem suum armigerum post mortem Alarici generi, tutorem in Hispaniae regno Amalarici nepotis constituit.
8 Qui Amalaricus in ipsa adolescentia Francorum fraudibus irretitus, regnum cum vita amisit. Post quem Thiodis tutor eiusdem regnum ipsum invadens, Francorum insidiosam calumniam de Hispaniis pepulit, et usque dum viveret Vesegothas continuit. Post quem Thiodigis glossa [al., Thodigis Tolosa] regnum adeptus, non regnans defecit, occisus a suis.
9 Cui succedens Hactenusagil, continuat regnum. Contra quem Athanagildus insurgens, Romani regni concitat vires. Ubi et Liberius patricius cum exercitu destinatur. Nec fuit in parte occidua gens, quae Theoderico, dum viveret, aut amicitia, aut subiectione non deserviret.
Cassiodorus HOME